Nauczanie nie jest działaniem neutralnym, ale opiera się na założeniach dotyczących świata i miejsca człowieka w tym świecie. Jasno napisany dokument przedstawiający chrześcijańską filozofię edukacji zapewnia ramy, w ramach których nauczyciele mogą kształtować własne podejście do treści programowych. Wspiera proces integracji biblijnego światopoglądu we wszystkich obszarach tematycznych oraz rozwój misji i wizji szkoły.

• Celów (żałożeń) chrześcijańskiej edukacji oraz różnicy pomiędzy chrześcijańskim a szerszym (świeckim) środowiskiem edukacyjnym.
• Natury dziecka/ucznia
• Roli nauczyciela chrześcijańskiego w klasie i w życiu uczniów.
• Procesu uczenia się, treści programowych i oceniania.
• Komplementarnych ról szkoły, rodziny i kościoła w duchowym wychowaniu dziecka/ucznia.

• Zarząd / zarządzanie i procedury administracyjne.
• Zarządzanie finansami
• Kierownictwo operacyjne
• Zarządzanie obiektami
• Procedury zatrudnienia (w tym procedury składania skarg)
• Ochrona i bezpieczeństwo dzieci (w tym środki służące unikaniu i zgłaszaniu molestowania i dręczenia)
• Zarządzanie klasą oraz filozofia i procedury dyscyplinarne
• Rozwiązywanie konfliktów
• Przeciwdziałanie dyskryminacji
• Ochrona prywatności i danych osobowych

Oczekiwane wyniki uczniów (OWU) są czasami określane jako „Portret absolwenta”, ponieważ wymieniają najważniejsze umiejętności, postawy i nawyki, które szkoła pragnie wykształcić w uczniach poprzez uczestnictwo w zajęciach edukacyjnych (programowych i pozalekcyjnych). Stanowią suplement do innych dokumentów fundacynych szkoły poprzez przedstawienie obrazu idealnego absolwenta.

• Lista OWU jest opracowywana przy udziale szerokiego kręgu członków społeczności szkolnej, tak aby społeczność miała poczucie współodpowiedzialności za opisane wyniki.
• Lista podzielona jest na od 4 do 6 kategorii. Każda kategoria ma zrozumiałą, łatwą do zapamiętania etykietę i zawiera podpunkty wymienione poniżej. Etykiety kategorii są bardzo szerokie, ale podpunkty pozwalają na konkretyzacje pomysłów.
• OWU są widoczne w szkole (fizycznie i wirtualnie) i regularnie omawiane ze wszystkimi członkami społeczności szkolnej. Użyte etykiety stają się wspólnym językiem w całej szkole, co promuje ich zrozumienie i aktywną implementację.
• OWU są zintegrowane z codziennym życiem klasy, nie są jedynie elementem nabożnych przemówień. Nauczyciele regularnie rozważają, w jaki sposób treści edukacyjne i metody, których używają, mogą przyczynić się do rozwoju uczniów w kierunku OWU, odpowiednio przygotowują i prowadzą lekcje.
• Postępy uczniów w kierunku OWU są regularnie oceniane, a ocena jest wykorzystywana do ulepszania programów, polityk i praktyk w zgodzie z misją i wizją szkoły. Jest to związane z ideą oceny formacji duchowej (patrz Załącznik 4).

Ocena formacji duchowej to wrażliwy temat.

• Formacja duchowa jest działaniem Ducha Świętego w życiu wierzącego. To, co robi Bóg, jest często niewidoczne i ostatecznie znajduje się pod Jego kontrolą. Dlatego szkoła chrześcijańska musi być ostrożna przy ocenie formacji duchowej uczniów.
  Jednakże...
• Szkoły chrześcijańskie cenią formację duchową. Dokumenty, w których opisana jest misja, wizja i podstawowe wartości często podkreślają pragnienie, aby uczniowie podczas pobytu w szkole wzrastali jako uczniowie Chrystusa. Na ten cel przeznacza się niebagatelne środki. Dlatego ocena formacji duchowej jest kwestią integralności i zarządzania szkołą chrześcijańską.

Należy mieć te prawdy na uwadze przy jakimkolwiek procesie, który jest używany do oceny formacji duchowej, tak aby żadna z nich nie była promowana kosztem drugiej. Ponieważ szkoła określa własne, unikalne podejście do oceny formacji duchowej, kilka zasad może pomóc w utrzymaniu tej zwiększonej uwagi.

• Skoncentruj się na rzeczach, za które szkoła jest odpowiedzialna - to znaczy na programach i praktykach, które szkoła stosuje, aby promować formację duchową. Należy zapytać „Czy te programy i praktyki mają pożądany przez nas wpływ na uczniów?” , a nie pytać „Czy ci uczniowie reagują w oczekiwany przez nas sposób?” lub dokonywać osądów na temat życia duchowego poszczególnych uczniów.
• Chociaż dzieło Boga w sercu wierzącego jest niewidoczne, często ujawnia się poprzez powtarzające się wzorce zachowań. Zadawaj pytania o to, co mogą mówić o duchowym klimacie szkoły konsekwentnie obserwowane wzorce zachowań uczniów oraz co może wpływać na ten klimat.
• Staraj się uzyskać odpowiedzi na te pytania od różnych członków społeczności szkolnej. Dbaj o różnorodne formy odpowiedzi (jakościowe i ilościowe), aby przeciwdziałać martwym punktom i zniekształceniom poznawczym. Szczególnie ważne jest słuchanie głosu samych uczniów.
• Bądź niezwykle pokorny w ocenie formacji duchowej. Uznaj, że w każdym wyciągniętym wniosku zawiera się pewien stopień subiektywizmu.
• Uczyń ocenę formacji duchowej procesem ciągłym, aby można było empirycznie sprawdzić wnioski. Wpływ wszelkich zmian w programach lub praktykach dokonanych w wyniku jednego cyklu oceny jest oceniany w następnym cyklu.